Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

diary

Η Μαγδαλένα λέει...


Λατρεμένε μου Πατέρα,είσαι το ίδιο σάπιος όσο κι εγώ.
Το γεγονός του θανάτου σου βέβαια, σου δίνει το προβάδισμα και στη σήψη – συνεχώς με ξεπερνάς.Οι μέρες που θ' ακολουθήσουν θα σας χαρίσουν –ίσως- τη μοναδική εμπειρία να νιώσετε για λίγο γυναίκα: θα μπάζετε από παντού, καλέ μου.

Μου λείπεις.
Ποτέ δική σου,
η κόρη σου
Μαγδαλένα.


Η Ανγκούστιας λέει...

Δεν πρέπει να τα παρατάμε. Πρέπει να αγαπάμε τη ζωή. Πρέπει να αγαπάμε τους άλλους. Πρέπει να χαμογελάμε. «Πολύ καλά, πολύ καλά.» Πρέπει να φροντίζουμε τον εαυτό μας. Να είμαστε όμορφες. Να είμαστε ευχάριστες. Να γελάμε με τα όμορφα αστεία. Να είμαστε καλές κόρες. Να είμαστε καλές σύζυγοι. Να είμαστε καλές μητέρες. Να μη μας περνάει απ’ το μυαλό να μην είμαστε κάτι από όλα αυτά.
Να μην είμαστε θλιμμένες. Να μη μας βαρεθούν, να μη μας παρατήσουν, να μη μείνουμε μόνες μας. Δε. Θέλω. Να είμαι. Καλή. Δε. Θέλω. Κανέναν. Άνθρωπο. Συγγνώμη. Αλλά δε θέλω. Ακόμη κι αν ήθελα, δε θα μπορούσα να έχω οπότε λέω «δε θέλω κανέναν» κι έχω τελειώσει. Τέλος. Θέλω μόνο να πεθάνω. Συγγνώμη. Αλλά μόνον αυτό θέλω. Βαρέθηκα να προσπαθώ να είμαι γυναίκα. Συγγνώμη. Κουράστηκα.


Η Μαρτίριο λέει...

Θα σου πω ένα μυστικό αλλά μην το πεις σε κανέναν. Βλέπω κάθε βράδυ στον ύπνο μου το ίδιο όνειρο. Κάτι που είναι σαν άνθρωπος και σαν ζώο μαζί. Είναι ψηλό και πιο δυνατό από μένα, με μαύρο τρίχωμα. Με τραβάει απ’ την αυλή και με πάει μακριά σε μια ερημιά και με πετάει στο χώμα και με γλύφει- 





Η Αμέλια λέει...

Ήξερες ότι το σπίτι μας είναι 1.798 σπιρτόκουτα; Χτες ήταν 1.799 αλλά σήμερα είναι 1.798 άρα μίκρυνε ή έκανα λάθος...


Η Αντέλ λέει...

Αύριο όταν ξημερώσει δε θα είμαι εδώ. Θα σκαρφαλώσω στον τοίχο που χωρίζει το μέσα από τον κόσμο και θα πηδήξω έξω, στο σκοτάδι που κρύβει μαύρες τρύπες.
Ψάξε με, ψάξε με μ' ένα όνομα που να μου ταιριάζει. Ζήτα το κορίτσι που αγαπάς ή την αδερφή της γυναίκας σου, το κορίτσι με το μωρό σου στην κοιλιά του.



Η Μπερνάρντα λέει...

Αγαπημένα μου παιδιά η γυναίκα έχει ένα μάτι. Βρίσκεται ανάμεσα στα πόδια της και αν ανοίξει, αντικρίζει μοναχά το χώμα. Ράψτε το όσο είναι νωρίς.
Με αγάπη η μητέρα σας Μπερνάρντα.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου