της Δήμητρας Τριανταφύλλου
18/2/2011
Ποια είναι όμως αυτά τα παιδιά και τι λένε για τις δουλειές τους; Ο Δημήτρης Καραντζάς είναι απόφοιτος της δραματικής σχολής «Εμπρός» και τελειόφοιτος του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πέρυσι σκηνοθέτησε τις παραστάσεις «The Νew Εlectric Βallroom» στο Θέατρο Χώρα και τον «Ιβάνοφ» στο ίδιο θέατρο και στο θέατρο Άρτι. Στη νέα του δουλειά με ηθοποιούς τους Άννα Μακράκη και Θύμιο Κούκι η απόλυτη σιωπή επί μία ώρα δίνει την ταυτότητα του έργου. « Η παράσταση είναι αποτέλεσμα των αυτοσχεδιασμών των ηθοποιών και της σωματικής γλώσσας που ανέπτυξαν μεταξύ τους. Μπροστά στα μάτια των θεατών ξετυλίγεται μια σειρά δράσεων ενώ κάποια στιγμή ακούγεται ένα ηχογραφημένο κείμενο του Σολωμού. Δεν πρόκειται για χοροθέατρο, ούτε για παντομίμα. Το έργο δεν προσπαθεί να είναι κάτι» λέει ο ίδιος.
‘Και δεν φοβάσαι την αντίδραση των θεατών;’ τον ρωτάω. «Η εξιστόρηση είναι απλή και κατανοητή. Επίσης μου δημιουργεί τρομερή περιέργεια να δω τη συμπεριφορά του κοινού. Με ενδιαφέρει η άποψή τους για αυτή την γλώσσα αφήγησης. Αποφάσισα να πάρω ένα ρίσκο. Άλλωστε πιστεύω ότι τίποτα σε αυτή την παράσταση δεν είναι ηθελημένα πειραματικό ή εξωθημένο σε κάτι ακατανόητο».
Η Έφη Γούση, απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Κ. Θ. Β. Ε κατέβηκε πρόσφατα από τον Βορρά με στόχο να βρει ένα πιο ευρύ θεατρικό τοπίο για να αναπνέει. Χωρίς να περάσει πολύς χρόνος βρέθηκε να παίζει φέτος στο «Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ» στο θέατρο Άνεσις και πριν από λίγες ημέρες να σκηνοθετεί στο TAF το Chez Alba, μια παράσταση με ηρωίδες πέντε γυναίκες έγκλειστες σ’ ένα μπουντουάρ με «αρχηγό» την μητέρα τους να τις επιβλέπει. «Πέρυσι έφυγα από Θεσσαλονίκη για Αθήνα. Φτάνοντας εδώ άρχισα να σκέφτομαι που θα μείνω και από αυτή την ανάγκη μου άρχισε να με απασχολεί η έννοια του σπιτιού γενικώς. Τι σημαίνει δηλαδή το σπίτι; Είναι προστασία ή μήπως εγκλεισμός;» μου αφηγείται η Έφη την ιστορία της. «Κάπως έτσι άρχισα να ψάχνω συναφή θεατρικά κείμενα και κατέληξα στο «Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» του Λόρκα δίνοντας κάποιες από τις εικόνες που μου γεννήθηκαν μέσα από το έργο στην Αλεξάνδρα Κ. για να γράψει το νέο κείμενο». Και πως βλέπεις το μέλλον σου σε αυτό τον χώρο; «Θέλω να είμαι ηθοποιός, αυτό άλλωστε έχω σπουδάσει. Θα σκηνοθετώ μόνο όταν έχω κάτι πολύ συγκεκριμένο να πω, δεν μπορώ δηλαδή να πάρω τον Άμλετ και να τον σκηνοθετήσω. Είναι τεράστια η ευθύνη να έχεις την ολότητα ενός εγχειρήματος. Όμως δεν με φοβίζει, μου αρέσουν τα ρίσκα».
‘Και δεν φοβάσαι την αντίδραση των θεατών;’ τον ρωτάω. «Η εξιστόρηση είναι απλή και κατανοητή. Επίσης μου δημιουργεί τρομερή περιέργεια να δω τη συμπεριφορά του κοινού. Με ενδιαφέρει η άποψή τους για αυτή την γλώσσα αφήγησης. Αποφάσισα να πάρω ένα ρίσκο. Άλλωστε πιστεύω ότι τίποτα σε αυτή την παράσταση δεν είναι ηθελημένα πειραματικό ή εξωθημένο σε κάτι ακατανόητο».
Η Έφη Γούση, απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Κ. Θ. Β. Ε κατέβηκε πρόσφατα από τον Βορρά με στόχο να βρει ένα πιο ευρύ θεατρικό τοπίο για να αναπνέει. Χωρίς να περάσει πολύς χρόνος βρέθηκε να παίζει φέτος στο «Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ» στο θέατρο Άνεσις και πριν από λίγες ημέρες να σκηνοθετεί στο TAF το Chez Alba, μια παράσταση με ηρωίδες πέντε γυναίκες έγκλειστες σ’ ένα μπουντουάρ με «αρχηγό» την μητέρα τους να τις επιβλέπει. «Πέρυσι έφυγα από Θεσσαλονίκη για Αθήνα. Φτάνοντας εδώ άρχισα να σκέφτομαι που θα μείνω και από αυτή την ανάγκη μου άρχισε να με απασχολεί η έννοια του σπιτιού γενικώς. Τι σημαίνει δηλαδή το σπίτι; Είναι προστασία ή μήπως εγκλεισμός;» μου αφηγείται η Έφη την ιστορία της. «Κάπως έτσι άρχισα να ψάχνω συναφή θεατρικά κείμενα και κατέληξα στο «Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» του Λόρκα δίνοντας κάποιες από τις εικόνες που μου γεννήθηκαν μέσα από το έργο στην Αλεξάνδρα Κ. για να γράψει το νέο κείμενο». Και πως βλέπεις το μέλλον σου σε αυτό τον χώρο; «Θέλω να είμαι ηθοποιός, αυτό άλλωστε έχω σπουδάσει. Θα σκηνοθετώ μόνο όταν έχω κάτι πολύ συγκεκριμένο να πω, δεν μπορώ δηλαδή να πάρω τον Άμλετ και να τον σκηνοθετήσω. Είναι τεράστια η ευθύνη να έχεις την ολότητα ενός εγχειρήματος. Όμως δεν με φοβίζει, μου αρέσουν τα ρίσκα».
Info
«Η γυναίκα που κάθεται», Θέατρο Άρτι, Ηπείρου 41, 210 8834002. Από 21/2
Chez Alba, TAF, Νορμανού 5, Μοναστηράκι, 210 3238757
Παίζουν: Θεανώ Βασιλείου, Τσαμπίκα Φεσάκη, Βάσια Πασπάλη, Λίζα Νεοχωρίτη, Βίκυ Καλπάκα.
«Η γυναίκα που κάθεται», Θέατρο Άρτι, Ηπείρου 41, 210 8834002. Από 21/2
Chez Alba, TAF, Νορμανού 5, Μοναστηράκι, 210 3238757
Παίζουν: Θεανώ Βασιλείου, Τσαμπίκα Φεσάκη, Βάσια Πασπάλη, Λίζα Νεοχωρίτη, Βίκυ Καλπάκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου